Το τεστ PTSD (διαταραχή μετατραυματικού στρες) λειτουργεί ως μια συγκεκριμένη συσκευή αξιολόγησης για τον προσδιορισμό της διαταραχής μετατραυματικού στρες. Το όργανο περιέχει 20 ερωτήσεις που ακολουθούν τους ορισμούς των συμπτωμάτων PTSD από το DSM-5 (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών-5). Οι συγκεκριμένες ερωτήσεις μετρούν την ισχύ του σχετιζόμενου με το τραύμα στρες που βιώνουν τα υποκείμενα. Η κλίμακα χρησιμοποιεί 4 σημεία απάντησης που επιλέγουν οι χρήστες για να προβλέψουν τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων.
Το τεστ παρέχει δύο λειτουργίες: ανίχνευση της PTSD και αξιολόγηση της έντασης των συμπτωμάτων της. Το τεστ PTSD είναι ένα τυπικό όργανο που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες υγείας και οι ερευνητές στην εργασία τους. Οι επαγγελματίες επαγγελματίες ψυχικής υγείας αξιολογούν τις βαθμολογίες για να προσδιορίσουν την ένταση των συναισθηματικών και σωματικών, μαζί με τις γνωστικές αντιδράσεις. Το PCL-5 παρέχει σχετικές πληροφορίες στους επαγγελματίες, αλλά χρησιμεύει ως εργαλείο που χρειάζεται κατανόηση από ειδικούς για την ακριβή διάγνωση.
Πώς το PCL-5 μετράει τα συμπτώματα PTSD;
Το PCL-5 εξετάζει τα συμπτώματα της PTSD μέσω μιας διαδικασίας αξιολόγησης που αξιολογεί τις απαντήσεις σε 20 ερωτήσεις σχετικά με προηγούμενα τραυματικά γεγονότα. Οι ερωτήσεις σε αυτή την αξιολόγηση αντιπροσωπεύουν κάθε χαρακτηριστικό στα συμπτώματα της PTSD που αναφέρονται στο DSM-5, τα οποία περιλαμβάνουν παρεμβατικές σκέψεις μαζί με συμπεριφορές αποφυγής και αρνητικές συναισθηματικές αλλαγές και δυσλειτουργία της διέγερσης.
Οι βαθμολογίες των συμπτωμάτων κυμαίνονται από 0 (καθόλου) έως 4 (εξαιρετικά) σε κάθε ερώτηση σύμφωνα με τους ερωτηθέντες. Τα άτομα που σημειώνουν υψηλότερη βαθμολογία στην αξιολόγηση παρουσιάζουν χειρότερη σοβαρότητα των συμπτωμάτων της PTSD. Το εργαλείο επιτρέπει στους επαγγελματίες να ανιχνεύουν τα επίπεδα άγχους και να αναγνωρίζουν τη ρύθμιση των συμπτωμάτων. Ο σχεδιασμός της θεραπείας και η πρόσθετη αξιολόγηση των ασθενών εξαρτώνται από την ανάλυση αυτών των αποτελεσμάτων από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας.
Ποιες είναι οι 20 ερωτήσεις PCL-5;
Οι ακόλουθες 20 ερωτήσεις από το PCL-5 χρησιμεύουν για τη μέτρηση των συμπτωμάτων της PTSD. Το ερωτηματολόγιο περιλαμβάνει 20 ερωτήσεις που αξιολογούν το βαθμό στον οποίο τα συμπτώματα έχουν ταλαιπωρήσει τα άτομα κατά τη διάρκεια του προηγούμενου μήνα.
- Επαναλαμβανόμενες, ενοχλητικές αναμνήσεις μιας αγχωτικής εμπειρίας;
- Αναστατωτικά όνειρα που σχετίζονται με το γεγονός;
- Ξαφνικά αισθάνεστε ότι το γεγονός συνέβη ξανά;
- Έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις στις υπενθυμίσεις;
- Σωματική δυσφορία όταν θυμάστε το γεγονός;
- Αποφεύγετε τις σκέψεις για το τραύμα;
- Αποφεύγετε τις εξωτερικές υπενθυμίσεις;
- Δυσκολεύεστε να θυμηθείτε μέρη της εκδήλωσης;
- Αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό σας ή τον κόσμο;
- Κατηγορείτε τον εαυτό σας ή τους άλλους;
- Αρνητικά συναισθήματα όπως ο φόβος ή ο θυμός;
- Απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες;
- Αισθάνεστε απόμακροι από τους άλλους;
- Δυσκολεύεστε να βιώσετε θετικά συναισθήματα;
- Ευερεθιστότητα ή εκρήξεις θυμού;
- Απερίσκεπτη ή αυτοκαταστροφική συμπεριφορά;
- Αισθάνεστε συνεχώς σε επιφυλακή;
- Τρομάζετε εύκολα;
- Δυσκολεύεστε να συγκεντρωθείτε;
- Δυσκολία στον ύπνο;
Οδηγίες βαθμολόγησης
0 = Καθόλου
1 = Λίγο
2 = Μέτρια
3 = Αρκετά
4 = Εξαιρετικά
Η βαθμολόγηση αποτελείται και από τις είκοσι ερωτήσεις, οι οποίες δίνουν συνολική βαθμολογία που κυμαίνεται από 0 έως 80 βαθμούς.
Ερμηνεία σοβαρότητας:
0-30: Ελάχιστα ή καθόλου συμπτώματα PTSD
31-33: Πιθανή μετατραυματική διαταραχή (απαιτείται περαιτέρω αξιολόγηση)
34-80: (Απαιτείται επαγγελματική αξιολόγηση)
Η κλίμακα αξιολόγησης εκτείνεται από το μηδέν έως το τέσσερα για κάθε ερώτηση. Μια υψηλότερη βαθμολογία στο μέτρο PCL-5 υποδηλώνει ότι το άτομο έχει πιο σοβαρά συμπτώματα PTSD. Μια βαθμολογία μεταξύ 31 και 33 υποδεικνύει πιθανή PTSD και απαιτεί κλινική διαγνωστική αξιολόγηση. Το PCL-5 παρέχει εργαλεία για τη μέτρηση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων PTSD και την παρακολούθηση των αλλαγών των συμπτωμάτων PTSD στους ασθενείς.
Πώς να ερμηνεύσετε το PCL-5 αποτέλεσμά σας;
Η ερμηνεία της βαθμολογίας PCL-5 επιτρέπει στους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης να προσδιορίσουν την έκταση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων PTSD. Η σοβαρότητα του άγχους αυξάνεται με υψηλότερους συνολικούς βαθμούς βαθμολογίας. Η διάγνωση της PTSD καθίσταται πιθανή όταν οι βαθμολογίες ξεπερνούν τα επίπεδα των βασικών σημείων. Οι τεχνικές αντιμεταβίβασης εντοπίζουν μοτίβα μεταξύ των ασθενών που βαθμολογούνται σε διαφορετικές ομάδες συμπτωμάτων των αντιδράσεων που σχετίζονται με το τραύμα. Οι αυξήσεις της βαθμολογίας που σχετίζονται με το χρόνο σηματοδοτούν γενικά μείωση της κατάστασης της υγείας των συμπτωμάτων. Η μείωση υποδηλώνει βελτίωση. Οι αυτοαξιολογήσεις βοηθούν στην ανίχνευση της PTSD, ωστόσο οι επαγγελματίες πρέπει να αξιολογήσουν για να επιβεβαιώσουν μια ακριβή διάγνωση. Το πλαίσιο έχει σημασία κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων. Η σωστή ερμηνεία των αποτελεσμάτων καθορίζει ποια συστήματα υποστήριξης και ιατρική περίθαλψη μπορούν να λάβουν οι ασθενείς.
Ποια είναι τα κοινά συμπτώματα της PTSD;
Ακολουθούν τα 4 κοινά συμπτώματα της μετατραυματικής διαταραχής:
- Επανεμπειρία συμπτωμάτων
- Συμπτώματα αποφυγής
- Αρνητικές αλλαγές στη διάθεση και τη νόηση
- Συμπτώματα διέγερσης και αντιδραστικότητας
Επανεμπειρία συμπτωμάτων
Οι αναμνήσεις που εισβάλλουν και η εμπειρία των αναδρομών, μαζί με τους εφιάλτες, αναγκάζουν τις τραυματικές εμπειρίες να επανέλθουν στην επιφάνεια. Οι ανεπιθύμητες σκέψεις οδηγούν σε συναισθηματική δυσφορία μαζί με συναισθήματα φόβου. Τέτοιες εμπειρίες γίνονται ισχυρότερες όταν οι άνθρωποι συναντούν συγκεκριμένους εκλυτικούς παράγοντες στο περιβάλλον τους. Οι έντονες συναισθηματικές και σωματικές αντιδράσεις γίνονται πολύ έντονες για να τις διαχειριστούν. Ορισμένα άτομα αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να παραμείνουν παρόντες, γεγονός που τους κάνει να αισθάνονται κολλημένοι στο παρελθόν.
Συμπτώματα αποφυγής
Οι ασθενείς μένουν ενεργά μακριά από περιβάλλοντα ή κοινωνικές επαφές και αξιομνημόνευτες δραστηριότητες που τους θυμίζουν τραυματικές εμπειρίες. Η πρακτική της απόκρυψης των επώδυνων αναμνήσεων από τη συνείδηση εξελίσσεται σε μηχανισμό αντιμετώπισης. Η εμπειρία του συναισθηματικού μουδιάσματος αναγκάζει τους ανθρώπους να μένουν αποσυνδεδεμένοι από τους άλλους. Είναι εντελώς αδύνατο να συζητήσουν το τραυματικό γεγονός με τους άλλους. Τα άτομα απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τη ζωή ρουτίνας, γεγονός που καθιστά δυσκολότερο τον χειρισμό τόσο των σχέσεων όσο και των καθημερινών ευθυνών.
Αρνητικές αλλαγές στη διάθεση και τη νόηση
Τα συναισθήματα ενοχής και ντροπής που σχετίζονται με το τραύμα, μαζί με τα συναισθήματα απελπισίας, διαταράσσουν τη φυσιολογική επεξεργασία της σκέψης κατά τη διάρκεια της καθημερινής ζωής. Το ενδιαφέρον για ευχάριστες δραστηριότητες εξασθενεί. Όταν η εμπιστοσύνη στους άλλους αρχίζει να αποτυγχάνει, αυτό τραβά τους ανθρώπους στην απομόνωση. Η αυτοεκτίμηση του ατόμου μειώνεται, καθώς ο κόσμος παρουσιάζεται ως μη ασφαλές περιβάλλον. Το τραύμα προκαλεί προβλήματα μνήμης που εμποδίζουν τους ανθρώπους να θυμούνται συγκεκριμένες λεπτομέρειες από το γεγονός.
Συμπτώματα διέγερσης και αντιδραστικότητας
Τα συμπτώματα της ευερεθιστότητας, μαζί με την έκφραση θυμού και την επιθετική συμπεριφορά, εμφανίζονται συχνότερα σε άτομα. Η κοινή εμπειρία περιλαμβάνει τόσο τη συνήθεια των εύκολα αιφνιδιαστικών αντιδράσεων όσο και τα συνεχή συναισθήματα άγχους. Τα προβλήματα ύπνου που περιλαμβάνουν την αϋπνία και τους εφιάλτες δημιουργούν επίμονες διαταραχές που μειώνουν την ποσότητα ξεκούρασης των ατόμων. Η αδυναμία συγκέντρωσης διαταράσσει τις τακτικές εργασιακές δραστηριότητες μαζί με τις καθημερινές ευθύνες. Το σωματικό άγχος έχει ως αποτέλεσμα πονοκεφάλους μαζί με κόπωση και αυξημένη ανησυχία.
Πότε να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια;
Οι άνθρωποι που υποφέρουν από συνεχή συναισθηματική δυσφορία δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν τις συνήθεις συνήθειές τους. Οι σχέσεις και οι ευθύνες της ζωής διαταράσσονται εξαιτίας του ακραίου φόβου, της θλίψης ή του άγχους. Οι αναδρομές και οι εφιάλτες, μαζί με ανεπιθύμητες σκέψεις, αρχίζουν να καταλαμβάνουν τη συνείδησή σας. Η αδυναμία εκτέλεσης των συνηθισμένων καθηκόντων εμφανίζεται όταν μένετε μακριά από ανθρώπους και δραστηριότητες και αλλάζετε τη ρουτίνα σας. Οι αλλαγές στη διάθεση και ο θυμός, μαζί με την απομάκρυνση από τους άλλους, φέρνουν δυσκολίες στην καθημερινή ζωή. Τα προβλήματα ύπνου, η κόπωση ή η σωματική ένταση αυξάνουν το στρες. Οι αλλαγές στις ικανότητες συγκέντρωσης και στις δεξιότητες λήψης αποφάσεων δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινή εργασιακή ρουτίνα και στις προσωπικές υποθέσεις. Η λήψη βοήθειας επιτρέπει την καλύτερη διαχείριση των συμπτωμάτων που οδηγεί σε βελτιωμένη ευημερία.
